Teoretycznie ta bluzka nie powinna się na mnie sprawdzić ze względu na blade kolory i sporo marszczeń. Ale przyznam, że efekt końcowy całkiem mnie zadowala!
Ten kawałek wiskozy przywiozłam ze sobą z Sydney ponad rok temu w ramach pamiątki. Sklep Tessuti Fabrics mnie zachwycił - wybór tkanin był ogromny! Przepiękne jedwabie, najwyższej jakości bawełny, delikatne szyfony i koronki... Niestety ceny były trochę ponad moją kieszeń ale i tak kupilam trzy kawałki tkanin ;) No i wreszcie przyszedł czas na tę różowo-szarą wiskozę.
Bluzka to model 131 z Burdy 5/2014. Od kiedy tylko ten numer wpadł mi w ręce planowałam jej uszycie. Pamiętam, że nawet miałam ten wykrój już przekopiowany i nawet wycięty z tkaniny, ale jak na złość nigdzie nie mogłam go znaleźć. Trudno, przekopiowałam go po raz kolejny. Wybrałam rozmiar 42, dodałam miejsce na biust i zaszewkę zamieniłam na dodatkowe marszczenia przy ramieniu. Boki trochę wytaliowałam bo bluzka okazała się trochę workowata.
Bluzka szyła się w miarę bezproblemowo. Wykorzystałam metodę "na burrito" jeżeli chodzi o zszycie podwójnego karczku z przodem i tyłem. Metoda ta daje możliwość estetycznego wykończenia maszynowego. Polecam jeżeli planujecie szycie koszul ;) Więcej problemu sprawiła mi stójka. Burda jak zwykle nie pomaga bo tylko napisała, żeby przyszyć stójkę bez żadnych dodatkowych instrukcji. Sugeruje jeszcze użycie dwóch pasków tkanin gdzieś przy dekolcie ale nie miało to dla mnie żadnego sensu więc kompletnie zignorowałam instrukcje i podeszłam do tego po swojemu. Przyszyłam jedną stronę stójki, wszystko zaprasowałam i tę drugą stronę przyszyłam ręcznie ściegiem krytym. Dało mi to większą kontrolę nad tkaniną i ułatwiło wykończenie tych szpiców. Dodatkowo, już po zrobieniu zdjęć przyszyłam do siebie te dwa stykające się końce stójki bo nieładnie odstawały. Bluzkę i tak bez problemu zakładam przez głowę. Do tego doadałam perłowe, białe guziki i mam teraz idealną bluzkę na lato, szczególnie do biura (kiedy tylko wrócę do pracy)
